Sırdan Adam Şiiri - Turgay Kadiroğlu

ışıldarken teni denizlerimin
sana akar yakamozları dehlizlerimin,
sahile tutunur yosun elleriyle dalgalar
göklere demirledim ben,
söylenmez ölmeden sırlar...

rıhtımlarını kızıla çalar gün be gün ahım
gözlerine uzanan sancaklarımdadır
yüreğimi ateşle sıvayan günahım
ben gördüm,
ben daldım,
ben yandım,
serinlemeyi lutfet Allah'ım...

şehrimin surlarını çatırdatan
sessiz bir meltemdi seninkisi
sırlar odasında tutulan
sensizliğin matemiydi benimkisi...

bulutlara yağmak yasak
ve yanmak güneşe
serçeye uçmak
menekşeye açmak yasak...
sana bilmek,
bana sevmek,
aşka dirilmek,
yasak...