Sırça Saray Şiiri - Enver Özdil

Küf kokusu miskle amber,
Yorgan yastık yere minder,
İstediğin yöne dönder,
Sarayımız sırçadandır.

Önce biri, sonra biri,
Ele sezdirmeden yürü.
Yağlığı başına bürü,
Sarayımız sırçadandır.

Sırça sarayı ziyaret,
Olur bize bir ibadet.
Anahtarı kontrol et.
Sarayımız sırçadandır.

İki gönül olursa bir,
Ne toz görünür ne de kir.
Kapı iki, anahtar bir.
Sarayımız sırçadandır.

Kesik nefesler tutulur.
Kara kovan bal yutulur.
Kuru yerlerde yatılır.
Sarayımız sırçadandır.

Kulak kabarır her sese,
Nefes karışır nefese.
Keşke o an hiç bitmese,
Sarayımız sırçadandır.

Ne soğuk dinler, ne sıcak.
Ateşle mumu yakacak.
Parmağı göze sokacak.
Sarayımız sırçadandır.

Biri serer biri toplar.
İki yürek birden hoplar.
Yerde sürünür esvaplar.
Sarayımız sırçadandır.

Yorulur terler salarız.
Bal üste kaymak yalarız.
Islandıkça biz sileriz.
Sarayımız sırçadandır.

Naz niyaz elden konulmaz.
Öyle bir dert ki onulmaz.
Çok yenir ama kanılmaz.
Sarayımız sırçadandır.

Bazen borçlu alacaklı.
Bazen ikiz üçüz haklı.
Sırrı içimizde saklı.
Sarayımız sırçadandır.

Sevmek sevilmektir hüner.
Yarı yoldan geri döner.
Üzüm ekşir karga kanar.
Sarayımız sırçadandır.

Mecnun görsün de kıskansın.
Leyla kendinden utansın.
O anda Kerem de yansın.
Sarayımız sırçadandır.

Gönlümüz aşkla yanacak
Çok günler var yaşanacak
Ömür oldukça anacak
Sarayımız sırçadandır.

Tencere kapağı bulmuş.
İki gönül birlik olmuş.
Samanlık eskide kalmış.
Sarayımız sırçadandır.