Sırat Köprüsü Şiiri - Dursun Özden 3

sırat köprüsü

ey!.. kıldan ince-kılıçtan keskin bedel, nifak
ey!.. kanayan şafak-mamak, ah!.. madımak
delikan sevda, bu kent çıldırmış olmalı, bak
yemin ettim, bir damla kana bin fidan-diyet
kırılan üç kalem, üç can, kanayan üç ırmak

kızılırmak kaynağına akıyor, o türkü yakıyor
umut yitik yolda şakıyor, yürek solda atıyor
ebem, gökkuşağı, kanayan yaramı sardım
oysa mamak, başkent yarası ve o kanıyor

hey! ankara; cebeci, kurtuluş, sıhhiye gülü
hey! ankara; karşıyaka’da yatan diri, o ölü
hey! ankara; ulucanlar, kanayan çığlık çölü
ah!.. ankara; o üç damla deniz, o kan gölü

'methinde diller kısır-suskun asır-kalem kır’
madımak tanık, taş kitap divriği, aşk dolu
hemde çamşıh erenlerin bellidir, sağı solu
kamda-cemde, ütopyamız pir sultan yolu
ulaş kanayan türkü, kızılırmak sevda kolu

tuğ-şimdiki yitik zaman pası-baki ası-kinli
kim falakacı mimli? kimdi o haşhaşi cinli?
mart ile eylül’de dişlendik, fişlendik, sinsi
ay ışığında süngüyü yakan, devriye kolu
pusuda hain tuzak-vahşi, gemerek yolu

nur dağı kırmızı salı, hu canlar, huu!
semada semah dönenler, o pek ulu
ve alın yazım-kırık sazın, dert ortağım
yanık kara sevdam, bu can kimin kulu?

dursun özden