Sırat Köprüsü Şiiri - Gürkan Erol

Hayat koşuyor peşinden bilinmeyenin
Ve uğruna verdiğin, yaptığım onca diyetin
Ruhum durdu kaldı kendi başına yürüyor bedenim
Ne oldu, nasıl oldu bir türlü bilemedim,
Aklımdaki nice düşüncelere ve umutlarıma dalıyor gözlerim
Ömür sürdükçe, çocuklarım büyüdükçe
Her zaman sürecek mücadele
Ancak son nefeste bitecek bu hikâye
Günlük ilişkiler
Kokuşmuş kişilikler
Kendini sadrazamın sol kulağı zannedenler
Bitmedi kolay kolayda bitmezlerde
Mesele onları baş üstünde görenlerde
Birinin çıkıp ta demesi lazım ki
Ey ahali,
Hepimize aynı pamuğu verecekler teneşirde
Daha fazla bu dünyayı kirletmeyelim diye
Sonra bindirecekler dört kolluya giderken ahirete
Üç beş toprak atacaklar
Leş kargalarının nezdinde
Beş değil dört gün geçtiğinde
Ömrünü adadıkların üleşilecek
Acımadan kırık iskemleyi bile
Bunların hepsi gerçek
Unutma iyi dinle
Gözlerini kapattığında bütün bunların hepsi bitecek
Sen sen ol, incitme kimseyi
Sırat köprüsünde belki de o aşağıya itecek seni…
25 Temmuz 2011
Gerol