Sırat Şiiri - Önder Eryılmaz

Bir milyar müslüman sırat yolundan
Geçerken Gazze'ye bakmazlar mı hiç?
Vicdanlar ölürken zulmet hâlinden
İzzetine sahip çıkmazlar mı hiç?

Savrulmuş semaya kollar, bacaklar
Sarsılmaz imanla ölüm kucaklar,
Yuvasız yavrular, aşsız ocaklar,
Ümmetin bağrını yakmazlar mı hiç?

Şecaat kitabı yazılsın baştan,
Düşman helak olsun gözdeki yaştan,
Minicik yavrunun attığı taştan,
Bir ömür ıstırap çekmezler mi hiç?

Gazze acır şimdi biz ölmüşlere,
Nisyan döşeğine ram olmuşlara
Az inanmışlara, çok gülmüşlere
Yas tutup gözyaşı dökmezler mi hiç?

Onlar mahkum iken tüm acılara
Boynunu eğmedi yağmacılara
Vahşetle beslenen umacılara
Korkunç kâbus olup çökmezler mi hiç?

Garip Önder geldi dünyanın sonu
Gazze'de an be an kıyamet günü
Kudüs'se, Mescidi Aksa'ysa konu
Müminler boynunu bükmezler mi hiç?