Sırat Şiiri - Caner Karakan

Sensiz, kaderime tufanlı bir hicran düşer,
Sensiz, diyarıma kasvetle bir buhran düşer,
Suskun, bir mahşeri seyre dalarsa gözlerim ;
Hasret ocağıma, gazaplı bir "Şule" düşer.

Gidersen, güneşime kasvetle boran düşer,
Gidersen, yağmuruma elemle telâş düşer,
Sensizlik dikenlerle donanır yüreğime,
Harlanan alevime, çığlıkla ağyâr düşer.

Sensiz, gözlerime mahmurlu bir ahenk düştü,
Kaybettim uykuları, hayat geceye düştü,
Ki geceye gündüze sığdıramadım seni ;
Sensiz, dağlara çığ, başıma revan düştü.

Sensiz, kutuba serap, çölüme tufan düştü,
Sensiz, volkanlara sel, yağmura kezzap düştü,
Sırattan cennetime giderken vurdun beni,
Sensiz, Ruhum Asıldı, Beden Sırata Düştü ;
Gittiğini Söyledi Ruh, Baktım Sırat Büzüştü.....