bitmeyen şarkımın sonundayım
ama halâ tüketilemeyen
umudun ve sevdanın başındayım
uslanmadı bu yürek
ne kaldı ki geride
insanın en güzel yanı
gülmeyi bekleyerek
bir kez olsun durdurulabilir mi
yudumlanan yaşam giderken
yaşam kalıcı
kullanılmayan yaşam olabilir mi
rüzgâr yaprakları üşütürken
barınaksız limana demirlerken
yaban otları düşlerini örselerken
düşünseydin tüm bunları
bırak artık nerede kalmıştıkları
yarım kalmış şarabını bitir
vakit geçsin diye beklerken
hüznü geleceğe meze ederken...
Nisan 2002 Bad Bevensen
Nurettin KurtuluşKayıt Tarihi : 9.2.2007 19:55:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!