Sıran gelince Şiiri - Kpt Yılmaz Bektaş

Her neyi iyice anladığını sandıysan
Paran pul olmadan anlayamazsın
Özgürlüğün gerçek tadı nerededir
Ellerin bom boş kalakaldığında ancak
Küçük bir sızıdır yüreğinden tadacağın…
Uzanıp boylu boyunca yattığında
Kapatabildiğin gözlerindir. Ya sahne!
Karanlığın güne hükmü bitmişse de
Beyninde dönüp duranlar hep senin
Işığın gibi rüyan gibi kabusların da…
Gözlerini kapadığında Güneş nerede!
Kendini ne sanıyorsun da yok sayıyorsun
İnkarının hem dayanağı hem de zoru ne
İnadın sonu da yok ama senin derdin ne
Bilmediğim bir şeyleri mi biliyorsun!
Uçmak mı hayalin kanat çırpmadan?
Zamanı mekandan sıyırabilirsen
Belki gerçekten olabilirsen sonunda
Bu başlangıçtan diğer başlangıçlara
Uçar gidersin zamanda, bildiğin sonsuza…
Mekan zamanı sonlandıramadığında
Sonsuzluk nedir o zaman kalan akılda!
Mekan sınırlandırabilirse de tek boyuta;
Bilmezden geldiğini biliyorum:
Ne zaman ne de mekan sıkıştırılamaz
Ucu bucağı olmayan bu insan soyunda…
Aşağı yukarı tersine dönen tek şey zamansa;
Bu koca yaşlı dünyanın pek mi umurunda
O herkesi bilir, varı da bilir yoğuda…
Elinde olmayanın pazarlığı da ne demek
Olsa da sonrası malum kumar, ya kullar!
Bunlar gibi çok şey olduğu sanılsa da
Ortaya sınırlandırılmayanı koysana
Öyle bir şey olsun ki sınırda olsun, sonu da
Ömür gibi kısacık olmasın ancak ya hayal!
Hayatın başında, ortasında ya da sonunda
Her şeyin ve herkesin bir sırası var sonuçta
Gün batımlarında işi gücü bırak otur bir yana
Suyun aktığı istikamete sabit gözle baktığında;
Önce gelmesini çok istediklerini bir bir sırala
Sonra da sıranı en savmak istediğini hatırla
Anmak dirilten şeydir bundan sakın ama korkma…

Yılmaz BEKTAŞ