Yokluk içinde büyüdüm çıplak ayakla yürüdüm
Sırtıma çaput bürüdüm giyinmeye sıram geldi
Aç kaldım benzim sarardı mide boş gözüm karardı
Bende yokken elde vardı doyunmaya sıram geldi
Çok ezildim çok horlandım canımdan bezdim darlandım
Üzüntüden hastalandım sevinmeye sıram geldi
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
