Sıradan Olmak Şiiri - Erdoğan Tekinarslan

Bayburt
14.07.2002
Saat: 20.00

Kıpırdamayan kavak dallarının dibinde
Çocukların anlaşılmaz bağırışları
Ellerinde ekmek poşetleri
Tek tük yürüyen yaşlı amcalar
Ara sıra toz bırakıp geçen otomobiller…

Akşamın karanlığı basarken yavaş yavaş
Beyaz ışıklarını gözlerime süzen sokak lambaları
Ve yine
Amaçsız bir akşamüstü
Şu sivrisineklerde olmasa
Kıpırdamaya hiç niyetim yok.
Öylece oturup seyrederken dalgın bakışlarımla
Bir noktayı…
Şimdi ezan dinliyorum.
Bozuk plaktan kulağımı rahatsız eden
Bozuk bir sesten

Gökyüzüne bakıp hayal kurmak istedim
O anda geçen araba gürültüsü ve çocukların gürültüsü
Kuramadım.
Üstelik
Yoldan geçen patates çuvalı giymiş kadınlarda
Asabımı bozuyorken
Sıradan bir gün, sıradan bir şehrin
Sıradan akşamüstü.

Bin yılda otursam farklı bir hayat yok
Ölüp donsam da yerimde fark etmeyecek.
Hele komşu balkonda oturan karıların havasına da bak
Sanki
Sahilde güneşin batışını veya doğuşunu seyrediyorlar.

Oğlum vurma şu topa
Her vuruşunda aklıma geliyor sopa
Ulan şimdi döverim seni eşek sıpa
Git annenin ağzına bir hıyar tıpa
Hıyar oğlu hıyar
Eşek oğlu eşekler
Alın Mustafa Amcanızdan izin
Okulun bahçesine çocukları dizin
Sonra çağırsın polis amcalarınızı
Nezarette sabahlayın da aklınız başınıza gelsin!

Hani bizim ülkemizin hali
İşte böyle geçiyor günler
Sıradan da olsa
Sıralamadan da…

Aslında biraz daha yaklaşırken sona
Hiçlik türküsü geliyor aklıma
Ama yine de ufak tefek şeylerle
Gönül avutalım yola giderken
Hiç olmazsa hiçlik türkümüz çalarken
Zaten Ankara da çalmıyor mu?
Vatandaşın anası ağlamışken

Ulan ben demedim mi sana
Gidip de Ankara’yı karıştırma…
Yine yapacağını yaptın
Dağıttın ortalığı
Hani vardı ya
Yazardık duvarlara “Umudumuz?
Eh şimdi Umudumuz kalmadı
Aslında halkımız bitti
Hakkımız kaldı
Yoksul ülkemiz kaldı
Geride kalanlara Allah rahmet eylesin
Acı sabırlar dileyelim
Var mı başka duamız
Elveda kalanlara
Elveda yaşayan ruhlara…