Sıradan İnsan Şiiri - Bircan Oğankul

sıradan insan olamadım bir türlü.
sıradan insan olmak da istemedim ki zaten.
içimi açtım tüm saflığımla, sevecenliğimle, yürekliliğimle.
kimi anladı ne dediğimi
kimi çekti gitti görmek istemedi derinliğimi
sıradan insan olamadım bir türlü
öylesine sevemedim sevdiğimde de.
bağlandım her şeyimle,
tüm benliğimle...
kimi gün aldatıldım
kimi gün terkedildim
yine de küsmedim, küsemedim biriciğime.
sıradan insan olamadım bir türlü.
olaylara gülüp geçemedim umursamazlıkla
yüreğim kanadı her sevdam parçalandığında...
gülüp geçemedim hayatla maçımda
pes de etmedim hiç bir zaman mağlup olduğumda...
sıradan insan olamadım bir türlü.
başkalarının acılarıyla dalga geçmedim insafsızca
bu bana hiç yakışmazdı zaten
ağlarım ben de ağlayanı gördüğümde yanımda.
çare olmak isterim derman olmak isterim yarasına tuz basmadan elbette.
sıradan insan olamadım bir türlü.
pişman da değilim böyle olduğumdan hani.
ilaç olmak isterim kanayan yaralara
sonsuza dek sabrımla, onurumla.
sıradan insan olamadım bir türlü.
olanları çok gördüm oysa tüm sıradanlıklarıyla.
hayata renk katmak için gönderilmişim ben.
sıradan insan olamadım bir türlü.
çünkü ben sıradan sevemem sevdiğimde
tüm kalbimle, etimle, tırnağımla, dişimle, hiç kapanmayan yüreğimle.
sıradan insan olamadım bir türlü.
iyi ki de değilim, olamam ki zaten bu özelliğimle...

17/07/2009

SAAT:09.31