Sıradan bir insan insanları sevmek ve insanlar tarafından sevilmek için parçalar kendini. Tek derdi onaylanmak, takdir görmek, ödüllendirilmek ve sevilmektir.
Özel insan ise sever sadece. Beklentisiz. Hesapsız.
Sıradan insan hangi yolu seçeceğini bilemediği için sürekli bocalar.
Bir yoldan giderken diğer yolları düşünür sürekli.
Acaba onlar daha mı rahattır? Daha mı iyidir? Gittiği yol nereye varacaktır? Sonu nereye çıkacaktır?
Özel insan ise sevdiği bir yolu seçer. Bunun dışındaki her yolun birbirinden farksız olduğunu bilir. Sevdiği yoldan giderken endişe ve korku duymaz. Yılgınlığa ve bıkkınlığa kapılmaz. Sadece gittiği yolun tadını çıkarır. Sonu nereye varır önemsemez. Önemli olan yolculuktur.
Sıradan insan için özgüven başkaları tarafından takdir edilmektir.
arkalarında doldurulması mümkün olmayan boşluklar bırakılmasaydı eğer.
utanılacak bir şey değildir ağlamak,
yürekten süzülüp geliyorsa gözyaşı eğer…
belirsizliğe yelken açardı iri ela gözler zamanla,
öylesine derince bakmasalardı eğer…
