Sıradan biri Şiiri - Azem Kurt

işkillendi kül basılmış cenderesi
sığ sarnıçların koylarında bir gece
ağdı bir demet gökyüzünde fırtına
yağız bir attı
düştü ardı sıra sonra
belki dörtnala
ya da aheste aheste
bir çeşit gidişti peşinde düşünülen şehre
dem göründü sonra
büyüdü
bir toz dumanıydı dolduran yüreği
“al al ki sende son bulsun” diye seslendi bir de
o gün geldi de sarıldı son istim üstüne
verdi veriştirdi
yaşlı bir ağaç gibiydi
peşisıra devrildi
ağıtlar beklendi ardından
“zaten” dedi biri
“o doğarken sıradan biriydi”