Sıradan bir şiir Şiiri - Ozan Oğuz

Bu sıradan bir dünya
Sıradan bir hayat
Herkes nasıl yapıyorsa
Dayanabilirim ben de
Göğüs gerebilirim acılara;
Dün için ağlamaktansa...

Bazı günler yokluğun hapsediyor zihnimi
Işıkları kapıyorum ve düşündüğümde ise:
Güneş gibi doğuyorsun ve yakıyorsun içimi:
Kaçamıyorum içimdeki senden;
Sen varsın aklımın her köşesinde; hayallerimde...
Ne oluyor böyle bilmiyorum ve...
Bu zor anlarımda dostlarım nerede?

Dünün ve yarını unutulmuşluğu...
Sadece sıradan bir gün
Tek ihtiyacım hüzünlü bir sohbetken
Penceremin kenarından dışarıyı izlemekle yetiniyorum
Yolumu çizmeye çalışırken
Sabretmeyi öğreniyorum

Kararsızlık hakim düşüncelerimde
Karanlık hakim düşlerimde
Karamsar sıradan dünyamda
Kaldım bir başıma
Tek ihtiyacım efkarlı bir sohbetken
Dostlarım nerede?

Dayanmak zorundayım
Öğreniyorum gün geçtikçe ve güçleniyorum
Bu boş ve sıradan savaşta
Umutsuzluk başrolde
Sen de kaybolmuş umudum ve mutluluğum
Ve yaşamayı öğreniyorum hüzünle