OOF! ! bu sabah canım yataktan kalkmayı hiç istemedi.Büyülenmiş gibiyim..Yataktan ayrılamıyorum.
Dün gece kendi kendime söz verdim.''yarın sabah mutlaka erken kalkacağım''diye.Saatimi de kurdum ama gözlerimi bir türlü açamadım.Boğuştum,savaştım,sonunda ayağa kalkabildim.Gözlerim yarı açık banyoya koşturdum.Musluğu açıp yüzümü yıkadım.Sonra aynaya baktım.Yakından,profilden..Kendi kendime güldüm.Baktım ki,kış uykusuna yatan sevgili çillerim sıcakların etkisiyle kış uykusundan uyanmışlar.Yüzümü yer yer istila etmişler..ooo canlarım benim..yerim sizi ben..Çoğu insanın aksine ben çillerimi çok seviyorum.Üstelik bana yakıştığınıda düşünüyorum.
Neyse,sabah sabah canım birşey yemek istemedi.Bugün buranın semt pazarı var,çıkıp bir gezeyim,dönüşte birşeyler yerim diye düşündüm.Giyindim,süslendim.Bu arada gözlerim halen şiş vaziyette.Ben aç değilim ya! (kim söylemişse yalan demiş,) önce pastaneye gittim.Benim için simitsiz bir kahvaltı olamaz.Bir simit aldım ve daldım kalabalığın içine..Yürüdüm..Baktım bir tezgahta güzel domates var,yakışıklı da duruyor...
-Amca,2 kg domates versene! dedim.
sonra etrafa bakmak için başımı çevirdim.
pazarcı:
-Kızım,domates salkımlı mı olsun salkımsız mı? diye sorunca birden afalladım.
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
