Sıradan bir gün Şiiri - Halil Ales

...
Yine sıradan bi gündü aslında.
Martı sesleriyle vapur kornalarıyla güneşi selamlayan namekan ihtiyarın.
Yüzünde ki çizgiler kadar
Derin değildi
Aslında düştüğüm kuyular.

Her zaman ki yürüdüğüm Arnavut kaldırımında
Beyaz bastonun tıkırtısı
Ve iskarpinin topuk gıcırtısyla yol alan gencin
Hayata tutunuşu yeterliydi
Gerçekleri görmeme..
Sahi..!
Yetmeyen neydi?
Tek farkı daha önce hiç görmediğin biri için yanmak mı?
Görebildiğine sevinmek mi.?
Ayakta durmak mı?
Her derde inat.
Ayaklarının varlığı mıydı?

Ben yorgunum dedikçe
Yolumu yokuş yapmak mı?
Ben bittim dedikçe.
- Daha bitmedin tut elimi demek mi?
Yada.
Uçuruma itmek mi?
Ardından def tutmak mı.
İlahi melodiyle.

Kimse senin kadar
kötülük yapmadı sana
Hak ettiğin neyse onuda bulmadın bu hayattan.

Bir/azdan gelir belki..
Bu sefer daha dikkatlice bakacağım suratına..
Bilmem belki bu son olacak
Sonra
Cesaretimi toplayıp
sana nerden varılır deyip
Yola revan olacağım.

Dedim ya sıradan bi gündü.
Sıradanlığını bozan onca şeye rağmen..