Şira'ya Şiiri - Nebi Ünler

(Araz Elses – Denize Dönmek İstiyorum Dinlerken Sayıklamalarım...)
..... x x x
Esen ol Kam Ata
Hoş geldin evlat, istediğin olacak
Sen Şira’ya varacaksın
Şira sana dolacak.
Bu Mağara’dan, kırıntılar saracaksın.
Biraz sonra, sen, senden kurtulacak.
..
Soyun evlat
Çıkart pusatlarını, umursama at’ını
Ayrıl, Acun’undan, sadece ruhun kalsın
Sıyrılıp kurtul bedeninden, çamurundan
Şimdi uyumadan, rüya ya dalacaksın
Bir Şiralı türeteceksin, ezeli hamurundan
Bak oraya, şu sırlı yolda yoğrulacaksın
....
Düş peşime... Yürü!
Ne görürsen gör, görmeyeceksin
Ne duyarsan duy, duymayacaksın
Şu çember den asla, çıkmayacaksın
Dil’in lal, burada ruh lisanı geçerli
Sırrın kadar sırlaşacaksın...
...
Dönüyor du mağaranın içi
Biz dönüyorduk, Ateş dönüyor,
“Şira’ya!” idi çığlığı bütün kuşların
Kapatıyorum gözlerimi ışık sönüyor.
Şira’ya evlat! Elenecek bütün okuyuşların
An diyorsun ya! An zamanı gömüyor
Bak orada yazılı, bütün dokunuşların
Gayrı bütün varlığın, hiçliğine sünüyor.
...
Şira’ya bakıyorum
Altay dağlarından dönerken
Kürşad’ı görüyorum yanıbaşında Adsız
Oğuz Ata önünde diz vururken
Vakit gelmeden, bize gelmen yarasız
“Ey Gözüm Gibi Sevdiğim” demeye devam et”
Gülümsüyorum atalarıma yüreğimle
“O da bilmiyor henüz seni, yargısında kararsız”
Aşiyan demek geçiyor içimden
“Evlat bu nasıl soyunmak, Şira’ya giderken”
Yılgın Yağmur’un çiğliğine tekrar dönüyorum
Cam kafesim de sırlı kalemim, kâğtım ve ben
Belki bir gün Şira’ya... Belki bir gün Şira’ya...
Kopuz Çiçeğim neden açmayalım yeniden yelken.
....
Şira: Sirius Yıldızı.... Demir Kazık, Türk efsanelerinde Atalarımızın öz yurdu...
..
Aşiyansız, 01.07.20 – 13.11 Y.Y.
................