Yaz dedi,
Mürekkebin tükenene kadar yaz…
Çıkar sitemlerini üzerinden,
As şöyle kapının ardındaki portmantoya.
Soyun fütursuzca üstünde eğreti duran tüm bencilliğinden...
Tüm çıplaklığınla savunmasız dur şimdi öylece yanımda,
Aynadaki güzel aksine değil
Bu kez de bana bak,
BİR KEZ DE BANA BAK!
Kaldır yüzünü yerden...
Bak gözlerimdeki SANA!
Dokun şimdi cümlelerime.
Sensiz geçirdiğim her hecenin işkencesine.
Dakikaların, saniyelerin
Bir nefesinin yanında düştüğü kifayetsizliğe…
Gecelerin birbiri ardına uykusuz bitip tükenmezliğine…
Özledim, çok özledim!
YAZDIM!
Mürekkebim, kelimelerim tükenene dek yazdım...
TÜKENDİM!
- Utandım!
Kendimden değil, ondan! -
Hasretinin esaretinde,
Mahkûmiyetim yürüyor ebediyete.
Ellerim ceplerimde...
Ben bedelimi ağır ödedim, işte şimdi sıra sende!
Emine YILMAZ
Emel ÇetinKayıt Tarihi : 31.8.2010 12:35:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!