Sıra dışı… Şiiri - Belgin Turan

Sıradan bir gündü, hatta küçük aksilikler
bile sıradanlığa leke düşürmeyen cinstendi…
Servisi kaçırmış, dolmuşa can hıraş yetişmiş
koltuklardan birine bir çuval gibi yığılmıştı bedenim.
İzole etmişçesine hayat beni, tam da orta yerinden,
bir robotun mekanikliğinde yaşıyordum hayatı
bildiğin gibi öyle sıradan işte.

Bir ses, bir ışık, bir hareket gelse
yoktu…
Artık umudum da çırpınıyordu çürük bir dal misali.
bu tür safsatalara, hayal dünyasının
açlığına karnım toktu doğrusu
en azından bugün.

Mucizeler sen onlara gözünü kapattığında
çalarmış kapını, sen hatırlattın sevgili.

Sesin şifa niyetine akıyordu içime
günlerin birikmiş pasını silerken sözlerin
her cümle, bırak her sözcük iyileştiriyor
onarıyor, siliyordu geçmişin hazin izlerini.
Ah! Sevgili, yoksa şükür dönüşünün adı mıydı?
Sevinç, aşk üstüne ne varsa o sen miydin?
Ben kimdim sen olmayınca, dahası var mıydım?
Çıldırmanın en tepe noktası nedir dese birisi
o anı tarif ederdi belleğim.
Her şey tek düze sıradandı oysa
senmişsin o asil varlığın, gülüşün
hayatın ta kendisi, hüznün tatlı tarafı
huzurun kaymaklı kısmı.
Sen benle oluncaymış her şey sıra dışı
dönüşün anlattı bir bir hem de sessizce.

02.09.2010 Belgin TURAN