Sır, şiir, İstanbul

Her yüreğin bir sevdası var,

bu yüreğin bir sır’rı var..

Her gönlün bir sözü,

Bu yüreğin bir şiir’i var..

Her aşkın bir şehri

Bu sevdanın bir İstanbul’u var..

Sır, Şiir, İstanbul..

Hepsi O bir’i temsil eder.

Zaten güzel olan da, sır olan da O bir değil miydi?

İstanbul gibi aziz olmak, şiir gibi yanmak, sır gibi gizemli olmaktı.

Olacaksın azizim..

Sözünü şiir eyleyip, lal olacak, şiirsiz söz etmeyeceksin

İstanbul’un kalbinde sır olacaksın,

Şiir’in dizelerinde sır olacaksın..

Sır’rın ile sır’ra yar olacaksın!

Sır’rın, sırrında sır olacaksın..

Yanacaksın azizim..

Sırrına yanacaksın,

Şiir’ine yanacaksın,

Sevdana yanacaksın..

Yanacaksın ki.

Yunus’un söylediği şiir’lere yar olasın..

Fatih’in fethettiği İstanbul’u hak edesin..

Göklerin sahibinin sır’rına mazhar olasın..

..

İşte öyle..

..

Rabbim bizleri olan, yanan, pişen gönüllerde dua eylesin..