Sır sevda Şiiri - Suphi Sekü

SIR SEVDA

Tam kırk yıldır bir dağı, taşıdım yüreğimde
Patlamayan volkanda, fokurdayan ateşti
Lavları salıyordum, çığ gibi eriğimde
Yanan gönlümün şehri; inan, sodoma eşti

meteor tufanıydı, gözlerimin seması
sevda ebabilleri, yağdırdı avucuma
Tevafuk berzahında ruhumuzun teması
Gökteki yıldızları indirdi Başucuma

Kıyasların rahminde ölü cenindir hâlim
Beşeri diller nakıs, bütün lügatlar kısır
Meram yokuşlarında tükenmişti mecalim
Ey habersiz sevgili, aşkım sana bile sır

Bu azapla biledim kalemimin ucunu
Mürekkebe dönüştü kızgın lavların seli
Her damlası yaksa da leylamın avucunu
Yine benden habersiz, bana uzanmaz eli

Bana ne ferhatlardan, ben beni yaşıyorum
delinmeyen dağları kırıp unufak ettim
Hâlâ kızgın külleri ruhumda taşıyorum
Rahvan koşan ömürü, ağır ağır tükettim

NOT : Çok çok seven, bir kere bile seni seviyorum diyemeyen, zaman geçtikçe unutmak, alışmak yerine, sevgisi daha da büyüyen gerçek sevenlere ithafendir.
Böyle seven var mı? vAR