İnsan kuru bir dal misali suya güneşe muhtaç
Su hem cellat hem hayat olabilir kendince
Fazla verildi mi su can alır dozunda hayattır
Güneş yakar kavurur dinç tutar sağlam kılar
Ama gonca döndü mü güle güneş cellattır
Kızıl gül zifiri gece gibi tutuştumu kararır
Şimdi saat sensizin ertesi
Yıldız dolmuş gökyüzü ayaydın
Avutulmuş çocuklar çoktan sustu
Bir ben kaldım bir ben kaldım
Tenhasında gecenin avutulmamış ben
Şimdi gözlerime ağlamayı öğrettin ki bu yaşlar
Devamını Oku
Yıldız dolmuş gökyüzü ayaydın
Avutulmuş çocuklar çoktan sustu
Bir ben kaldım bir ben kaldım
Tenhasında gecenin avutulmamış ben
Şimdi gözlerime ağlamayı öğrettin ki bu yaşlar




Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta