Sır Olan Sır Kaldı Şiiri - Sinan Bayram

İnsan kuru bir dal misali suya güneşe muhtaç
Su hem cellat hem hayat olabilir kendince
Fazla verildi mi su can alır dozunda hayattır

Güneş yakar kavurur dinç tutar sağlam kılar
Ama gonca döndü mü güle güneş cellattır
Kızıl gül zifiri gece gibi tutuştumu kararır

Esasen aşk bu ya ferman çıkarmaya hazır
Çorak toprak kuru dal su güneş bir bütün tutku
Kıyameti geciktiren erkene alan tutulma tutuşma

Ve insan mana da buldu özü sözü kendini tanıdı
Can almakta vermekte çarmıha gerilen tutku da saklı
Ya da bir işarette ikiye bölünen ay sır olan sır kaldı

Ve aşk kıyameti sevdi kopmadan duramadı
Aşk koptukça virane gönül biçare yandı
Aşka düşen divane yandığıyla kaldı

Üretken toprak ne dikeni ne uçurumu hor görmedi
Bir gül nice dikene yeter di bir aşk nice uçuruma
İnsan yanma adına aşkı seçse cennet şimdi dize gelmişti