Sır Kapısı Şiiri - Yusuf Bilge

Yalnızca bir 'uuf' kaldı, dünyâ kelam cismimden,
Adındaki harfleri, kıskandım da, ismimden! ..

...................................................

Suskun nağmeleriyle gizemli beste karlar,
Ömrün açmazlarını tek tek önüme serdi;
İzli mermiler düştü deprenen can özüme,
Güney yarım kürede gelincikler ürperdi
Ve şafak kan doğrarken ertelenmiş hüznüme,
Su belleğinden sürgün yâr desen nakışlara,
Kent soylu menekşeler, buzul rengini verdi;
Beyaz pervânelerin saf sevgi kozasından
Esin tayı sürdüm de, manzûme yokuşlara,
Sabrın düş geçidine, bir kara-dul ağ gerdi...

Anılara görünmez deli gömleği hasret
Ve yapışık ikizim, senden torpilli hicran,
Onda çatlamış nardır, içimde sızı gurbet;
Mum dibinde peltemsi tortu kıvamı zaman,
Tavşan kanı dem alır, emzirdiğin hüsrandan!
Mümkünse bu yazgıdan daussılaya hicret,
Eyy sevgili, yol göster, ışık tut menzilime!
Cam kesiği kalbimin çığlıklarına nispet,
Açsın da giz anlamı kalebent her kelime,
Aşkını kuşanayım çatal kılıç, dilime!

Boş versem de seninle sevdanın solgun yüzü;
Ölümün dirliğinde, dirliğin ölümünde,
Dingin karanlıkların fırtınalı gündüzü,
Bir umut fidanısın, içimin sürgününde;
Derûnuma gömerek, beton döktüğüm çiçek,
Yedi kat yer altında, yediveren gülümsün,
Goncaya durduğunu kimseler bilmeyecek!
Tipi semah göklerin, toy dernek cümbüşünde,
Tunç kafiyeli çehrem, sensiz hiç gülmeyecek!
Bu bengü-taştan hüzün, ecelimden azâde,
Bedensiz kalsa bile, korkarım, ölmeyecek...

Issızda fikrettiğim varoluş destânını,
İşledim üst bilincin içten sancılarına
Ve izzeti nefsimin eşkin şahmaranını,
Salıverdim gönlümün bâkir acılarına...
Ak çığlıklar üşerken beynime her cihetten,
Kalamar tükrüklerle gündem yazdı derinlik;
Cim karnında noktaya büzüştüm de hayretten,
- Kaç neslin bileşkesi taşıdığım şu kimlik,
Diyerek, çifte niyet çektim, kayıp hikmetten! ..?
Bildim, soruma cevap, beyaz tülden cibinlik,
Issızda kar terapi, cennet emsal serinlik!

Ruh çalım güzellikler cisimlenir de gerçek,
Sudan içlenişlerle pamuk endam yağarsın! ..
Her nereye yönelsem, karşılarsın gülerek,
Mümkün değil unutmak, beş duyumda sen varsın!
Sana mecbur, sana yol, sana mâlum bu yürek,
Koyma canı sitemde, cânansız can tekleme,
Amma yine sen sen ol, nefsine pay vererek,
Hakk’a vuslat ecele, direnmemi bekleme!
Her menzilde bir harfin kapısından girerek,
Adına kitâbemdir, bu gönül manzûmesi
Ruhumun kar hâtunu, eyy şiir nâzendesi! ..

YUSUF BİLGE

(KARBEYAZ'A YOLCULUK - III)