"sır" kalsın olur mu?

Karışığım hemde çok karışık...
Saçlarım değil ruhum çok karışık.
Zaten saçlarıma aldıran kim?
Belki döküldüler, belki beyazlamış belki de bıraktığım gibidir.
Dönüp "arkana" bakmadım ki?

Ben seninle konuşmuyorum ayna!
Arkandaki "sır"ına sırrımı anlatıyorum
Aynamda ki "sır" sakın arkanı dönme görmek istemiyorum kederli yüzümü
İç aynam yetiyor kederime...

İçimi dökersem bir "ah" işitir sonra kırılırsın...
Sakın kırılma!
Kırılırsan yere düşer belki ters yüz olursun
Yüzümü gösterirsin, gösterme!
Aynalara bakamam sevmiyorum onları.
Seni seviyorum seni...

Seni neden mi seviyorum "Sır"?
Çünkü sende ben gibisin, arkanda bir yalancı taşıyorsun
O seni sürekli nasıl hançerliyorsa beni de hançerleyen var
Ama ben onu hiç kırmadım senin gibi hep sırtımda taşıdım.
Belki kırarsam arkasındaki sahte yüzü göreceğimden korktum.

Sende ben gibisin can yoldaşım, kimseyi kırmazsın bilirim.
Ben gibi sessiz bir çığlık atarsın anlamsız gözlere...
Sahi sana bakan kaç göz tanıdın?
Sessiz bakışların aslında okyanus dolusu cümleler olduğunu fark eden?

Sessizliğin çok şey anlattığını hatta bir çığlık olduğunu bilen kaç kişi tanıdın?
Hiç mi?
Bende öyle, bende...
O yüzden benim can dostum sensin!
Aynı kaderi paylaşanlar can yoldaşıdır çünkü.

Arkanı dönmeye gör!
Ben çok kişi gördüm der
Ne bilsin sessizliği yalancı ayna!
Kirlenmiş kaç milyon kişiyi yansıttı bilir misin?
Hepsini sen gizledin, hepsini sen lal ettin can dost...
Derdimi anlatsam sessizliğim çığlık olur, belki kırılırsın...

Sakın kırılma!
Ters yüz olursun sonra!
İstemem senin tersini.
Bana sen yetersin...

Sırtım kanıyor sen gibi.
Gözümün içine bakıp yüreğime saplasa hançerini
Yüreğim bile kanamazdı, sessizce ölürdüm...
Ama namert arkadan vuruyor hem de sessizce...
Sessizlik onun haddine mi? ! .
İki yüzlü işte!
Sessizce hançerliyor sessizce...
Yorgunum...
ama bilirim ki sessizliğim çok şey anlatır sana...