Henüz yeni anladım sır gülümsemedeymiş,
Şahsımın yüzü gülmez, bunu yeni fark etmiş…
Bindim ki otobüse, yürüdüm ortalara,
Elimdeki mallarla yaslandım bir kenara…
Çocuklar oturuyor, yer veren zaten olmaz,
Şahsımız yer beklemez verseler de oturmaz…
Derken bir çocuk bindi, şahsımı tanımıştı,
Şahsımla ilgilendi otobüs canlanmıştı…
Bir yandan da gülüyor ilgi gösteriyordu,
Verdikleri yerlere şahsım oturmuyordu…
(2014)
Mehmet Tevfik TemiztürkKayıt Tarihi : 31.5.2014 05:40:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!