Sır Düşümü… Şiiri - Halil İbrahim Alboğa

Aklımda bir ağrı gece yarısı..
Diş ağrısı zahir, keskin ve derin!
Bir tabip bulup da desem şurası,
Ucunda uzatsam küflü pensenin…

Ağrısız, sızısız düşünmekteyim,
Uyuklarcasına zaman baş eğmiş,
Fikrin mahremini nerden bileyim?
Bir “şey” ağrılara elini değmiş..

Akıl kovanımda irkilme, telaş;
Kurt mu üşüşüyor, bu visal neden?
Kıyılan ne gövdem, ne kanlı talaş!
Gerçek bulunur mu aklı dövmeden?

Rahat yatağında kokarken aklım,
Yaşasın hür hayat! dertsiz, kedersiz!
İmanda münzevi tüyüm ve kılım,
Nasıl kemalini bulur çilesiz?

Nedenler, nasıllar sökün edince,
Kafatasım nemli, akrep yuvası!
Çekinme, çekinme, sok ince ince!
Ulvi varoluşun yok bedavası…

Sancımın kaynağı sancı içinde,
Kafamın içinden fırlamalıyım!
Sezmeliyim çare kimin elinde,
Bir baksın halime, kırk yamalıyım…

Takdirler sahibi ufkumu açtı,
Dua dua dilim, avuç avuç nur!
Aklım ve gözlerim semaya kaçtı,
Ayağım bu yolda aman sabit dur.

Ruhumda iblisi dolaştırmışım,
Melunu taşımak istemem artık!
Onun rahatını huzur sanmışım,
Günah yatağımmış, kibirse yastık..
.

Kemali güneşte fehmeden adam,
Ziyayı içinde parlatıversin..
Gökyüzü üstünde döşeli bir dam;
Zaman da, mekan da birleşiversin.

Hoş geldin de zaman, “hoş”a gelene,
Boşluğa sarılıp, boşa gitmişim;
Sonsuz vecd içinde fikri verene,
Zamanla, mekanla secde etmişim..

Bu ağrı dindi de sabaha karşı,
Horoz bağırmakta, imsak diliyle.
Açılır birazdan mektep ve çarşı,
Karanlık boğulur, sırlı haliyle…

Gece de, ağrı da baktım ki yokmuş!
Beni ayağında sallamış fikir!
Yedi kat göklerden çekilen okmuş,
Teslimim, teslimim! Ancak ALLAH BİR!