Sır Dolu İstanbul… Şiiri - Belgin Turan

Koynunda yaşatıyor,
Eski sevdalarımı,
Sır dolu İstanbul,
Sende sevdalarım gibi,
Her daim hüzünlüsün,
Kanatsa da kalbimi dikenlerin,
Sen solmayan nadide bir gülsün,
Attım denizine, aşk acılarını,
Anmayacağım, gidenlerin adını,
Ey! Güzel, ey nazlı İstanbul,
Şimdi bir yarim var ki,
Gönül ona köle, kul,
Caddelerinden geçerken,
Süklüm, büklüm değildim,
Yankılandı, ayak seslerim,
Heybetli şehir, sıkı dur bende varım,
Beyoğlu, Nişantaşı, Aşiyan,
Arnavutköy, Bebek, Ortaköy,
Adalar, Üsküdar, geçtiğimiz yollar,
Kahveler, bahçeler, o dar yokuşlar,
-Üzülme. Dediler –Kor ateşler söndü,
seni her gün tüketen acıların dindi,
Köşedeki çiçekçi kızın, yüzü ilk kez güldü,
Gözlerinden belli o da çok sevindi,
Göz yaşlarım aktı, bu sefer sevinçten,
Buruk da olsa gülmüşüm şöyle içten,
Mutluluktan uçuyorum, hayret!
Yar, sana ulaşmaya az kaldı sabret…
Vefasızları sar, uyut koynunda,
Meleğimi buldum, şükür sonunda,
Güzelliğinden başka, marifet huyunda,
Dönmem geriye uğraşma boşuna,
Bilirsin, eski çamlar çoktan bardak oldu,
Yanmış, kavrulmuştu gönül, eşini buldu,
Yar, İstanbul’dan almış, gerdan’ı inci,
Ankara’da, Urfa’da, gönlümde birinci.
Belgin Turan 07.11.2006