Sessiz Yangın Şiiri - Yusuf Şeker

Sessiz Yangın
Seni benim kadar kimse sevemez
Sessizce yanan kor bitirdi beni.
Bu gidişe doktor da dur diyemez,
Yara yürek de sızlar, sır bitirdi beni.

Şu kaderin işine akıl sır ermez,
Baksa yollara bu gerçeği görmez.
Sevdam dillerde doğru söylenmez,
Tutuldu dizler, yol bitirdi beni.

Yıllar geçse de unutulmaz anılar,
Kalbimde açan solmaz çiçekler var.
Her sevda bir hikaye, her gözde yaş var,
Sensiz bu dünyada, sel bitirdi beni.

Sevda denizinde boğuldum gizlice,
Hasretin her an yaktı kalbimi ince.
Ne zaman biter bu sancılı çile,
Sensiz geçen her an, bitirdi beni.

Kül oldu gönlümde yanan son ateş,
Ne bir ses duyan var, ne de gelen eş.
Her vedada eksildim, her sözde yara,
Biriken suskunluk, har bitirdi beni.

Aynalarda yansımam silinmiş gibi,
Her tebessüm ardında gizli bir sızı.
Dosttan hayır yok, geceden huzur,
Umudu tükettim, sır bitirdi beni.

Birer birer soldu gonca güllerim,
Sıkıntıdan titrer benim ellerim.
Perdeler geldi, görmez gözlerim,
Yola bakarken gün bitirdi beni.

30.06.2013
YUSUF ŞEKER