Sır Şiiri - Kalbi Narin

Sanki rüzgar usul usul dokunuyor yüzüme.
Sanki rüzgar şeffaf beyaz elbisemi savuruyor.
Sanki adım adım gidiyorum.
Gözüm kapalı. Burnum dik. Bu kokuyu tanımalıyım.
Dökülüyor üzerimden günahlarım.
Dökülüyor gelmişim geçmişim.
Dans edebilir misin gözün kapalı.
Karşında olmayan bir yüzü okşar gibi.
Burnun sızlar mı duymadığın kokunun eksikliğinden.
Dökülüyor tüm sıvalarım ve yalanlarım.
Dökülüyor tüm ardına saklandıklarım.
Düşüyor elbisem yerlere.
Bedensel bir soyunmak değil bu.
Ruhum gidiyor. Ve ruhum dolanıyor.
Dokunmadan.
Ruhunun yaralarına dokunabilir mi, doldurabilir mi bilmeden.
Elinde değildir bazen.
Ruh ruha emanettir.
Sırdır bu.
Ben.
Ben bilmem.
Görmüyorsam yüzünü.
Hissetmiyorsam ruhunu.
Bu alemde.
Parmak uçlarının izi kalsın bende.
Sırdır bu.
Ve ben dualar etmiyorum sana mesela.
Çünkü, bulursun sen beni.
Ruhun ezelden aşinadır ruhuma.
Sen bulursun beni.
Ruhunla gel.
Bul beni.
Kuşansın ruhum ruhunla bir kalkan gibi.
Sığınsın ruhum ruhuna saklı bir sandık gibi.
Yansısın ruhum ruhunda bir ayna gibi.
Sarılsın tek gibi.
Sırdır bu.
Sırrın sırrım.
Sırrım sırrın.
Sırdır bu.
Yaklaş, ve bul beni.
Bu gizemli saklambacı bırak.
Soyunsun ruhun tüm günahlarından.
Gözlerini kapa. Burnunu dik. Tanı bu kokuyu.
Gel ve dans et benimle.
Parmak uçlarının izi kalsın bende.
Parmak uçlarının izi.