Sır Şiiri - Mustafa Parlak

Bir sır idi,
Fısıltı ile rüzgara söylediğim.
İçimden geçenleri dillendirdiğim.
Bulut bulut gözlerime indirdiğim.
Bir damla suyla gelişi
Özlemdi.

Buğday başağındaki bereket
Rençperin gönlü ile kıbleye dönüşü
Kır bıyıklarının altından gülüşü
Kollarıyla kalbi arasında duruşu
Tane tane savurduğu,
şükürdü.

Emaneti sırtlayanların bayrak yarışı
Kalubela da ruhlara üflenerek başladı
Yetmiş iki fırka oldu cihana dağıldı
Irk, ten, dil, dişiyle, işi ayrı ayrı
Her birine bağışlanan,
Lütuftu.

Vefadır aslına iltica
Cefasıdır cananından cana
O zaman dan bu zamana
Ne yazıldıysa bahtına
Kara yazıyla gelen
Kaderdi.