Sır Şiiri - Mesut Çiftci 2

Birinin bir sırrı var gibi,
Herkesten saklıyor,
Kendinden bile sanki.
Siyahlar giyinmiş bir adam,
Kendini yalnızlığa hapsetmiş,
Elleri nasırdan yeni kurtulmuş gibi,
Herkesten sakladığı bir sırrı var sanki.

Beyazın içine saklananları herkes bilir,
Bilinmeyen siyahın açlığıdır,
Nasıl da çeker ışığı içine
Ve nasıl da büyür siyah, ışığı içine çektikçe.

İçinde bir sır taşıyan siyah adam,
Bir yüzünü sırlamış acımasızca,
Kendinden kurtulup ayna olmak için,
Her kim bakarsa kendine,
Kendini görsün diye belki de.

Zihninde tuttuğu kendi zehridir,
Uzun yollarda eskitmiştir ömrünü,
Umutsuzluğa kurban etmiştir umutlarını,
Arabeskin açık tarifi,
Yaşamın tanımlanamayan varlığıdır adam.

Ve o sır,
Açığa kavuşur günün birinde,
Tüm sırlarda olduğu gibi,
Zamana ve kişilere yenilmiştir.

Ve o siyah adam,
Sırrıyla birlikte katılır hiçliğe,
Sanki hiç yaşamamış gibi,
Zamana ve kişilere yenilmiştir.