Sır Şiiri - Kadriye Şenkaya

Susuşları vedaları kırkyamaya dönmüş sır benim
Her ana bin hatıra koyan tamamlanmamış cümle
Aldığı her nefesi hayra alamete yoran sır benim..
Yağmurlar yağıyor şehre bende ağlasam anlamasalar
Alabora olmuş gemilerimi güvenli limanlara demirlesem

Avuç içlerimdeki hayal kırıntılarını martılarla paylaşan benim
İçime düşen cemreler kalem olmuş hiç yazıyor
Hangi yola düşsem o nankör martılar mezarımı kazıyor

Ağrımasa sol yanı bilirmi insan kalbinin yerini
Kalbine değme hasretleri, ay ışığıyla sığdıran sır benim..
Hani derlerya sevince filler karınca
Sevmeyince karıncalar fil kadar yük olurmuş
Birgün saçlarında kır ellerinde gecikmiş bahar çalacak kapını
Kalmamış selam söylenmemiş kelamlar saracak içini
Biz olanların rızkıdır aşk uğraşma kurbanım..

Gecenin nemli gözlerine astım umut dolu şiirlerimi..
Yakama taktığım hüzün çiçeklerindeki koku sır benim
Mazinin kör karanlığında kımıl kımıl yolumu bulurum
Dilden öze bir hicran şarkısı dolar içime..
Bilmem kaç telaşlı turna doğar hicran kuyularımda
Sırtımdaki hançerlerin bilinmez yarasındaki sır benim

Fırtınalarda boranlarda prangalanmışım
Karanlık ve yanlızlık kadar senim..
İçinden geçerken bensizliğe raslamışım
Geceden ihanetlerden iyi bildiğimi sandığım
aydınlık görünen karanlık rüyalardan korkmayan sır benim.