Sır Şiiri - Zeynep Ece Arabul

“Severse tokanı,
güvenme” dediler.
“Alır sonra elinden”..
“Saçını çekerse de it yere;
Hakkındır”..
“Ne olacak sen de oynasan..
Hiç çekinme; iste, bağır, çağır..
Sen bizim kızımızsın
Özelsin, başkasın..”

Seviyorlardı elbet, koruyorlardı.

Sakın sulama dediler
Başkasının fidanını
Kökleri derinleşse,
Dalları keser yollarını

Farketmeden
Ördüler yalnızlığı
Ellerini çektiklerinde
Herkes ona karşı
Herkes hatalı
Herkes kıskançtı..

Geç anladılar
Keskinleşsin diye bilediler
Küçülmüştü oysa yüreği..
Mutsuzluk tek sırrıydı.