Sır... Şiiri - Ömer Koç

Karanlığa gömülmüş sırların ardından
tek tek ortaya çıkan bir bilmece gibisin,
Çözülmesi bazen mümkün,
bazende olasılığı dahi olmayan bir ihtimal.
Sırların içinde kaybolmaya mahkum bir mektup,
iki satır not yada bir ev adresi bazen seni bulabilmek,
Esir düşmüşsün sanki karanlığa,
Boğazına kadar karanlığa gömülmüş,
gözle görülemeyen elle tutulamayan o kadar çok sırrın var ki....

Bazen çaresiz alıp götürür beni benden yok oluşların,
bilmemeksizin gittiği yeri,
Hani fırtına sonrasında,
ortalığa savrulmuş bir yığın süprüntü,
Yada bir yangın sonrasından arta kalan
esmer bir yalnızlık gibi,
Kimsesizliğin ve terkedilmişliğin
mührünü şakağına yemiş gibi,

Bir sen var senden içeri,
sadece senin kanunlarının ve kurallarının işlediği,
Yalnızlıkmış,bir başına kalmakmış,asla dert değil sana,
Kendi yalnızlığına hüküm giymiş,
o da yetmemiş cezanı müebbete çevirmişsin,
Bir türlü kurtulamıyorsun prangalardan
ve zannediyorum ki içine işlemiş bu illet,

Şimdi desem ki sana tut elimden gel benimle,
Sök at içindeki bütün karanlık düşünceleri,
arala artık üstünden bir türlü kalkmayan sır perdeni
ve beklediğim yerden, kalbinin derinliklerinden
al içeri beni... al içeri beni...