Sır Şiiri - Leyla Gülsüren

Nereye geldim? Diye düşünmemiştim.
Sıcak ve rahat kucak taydım ben.
Bebektim o zaman, sır ne bileyim.
Annem beşiğimi sallardı, uyurdum hep ben.

Nereye giderim? Diye sormamıştım.
Elimden tutmadan adım atınca, sevinirdim ben.
Çocuktum o zaman, dert ne bileyim.
Dünya toptu elimde, hep oynardım ben.

Yapabilirdim her şeyi, izin verseydi annem.
Zannederdim artık, büyümüştüm ben.
Ergendim o zaman, yok ne bileyim
Olmayacak şeyleri, hep isterdim ben.

Yapılacak çok iş vardı, biliyordum artık.
Sırasıyla yapılırdı ama sabırsızdım ben.
Gençtim o zaman, dur ne bileyim.
Rüzgarın başını, döndürürdüm ben.

Çökmüştü omzuma, hayatın yükü.
Durup durup kendime, soruyordum ben.
Orta yaşı buldum, yoluna girmişti işler.
Dünya telaşı vardı ya, başka sırla yanıyordum ben.

Bir ayağım çukura girmişti artık,
Geçmişi hayal ediyordum ben.
İhtiyar oldum da, boşa geçmişti zaman.
Yorgundum artık, gelemedim ben.

Ağıtlar yükseldi matem yerinde.
Sordum, duyuramadım, bu kimdir? Diye
Önce karardı her yer, sesler kesildi.
Anladım ey vah! Benmişim ölen.

Ömrüm elimde sermaye imiş,
Sermayemi dünya telaşı yemiş.
Azıksız çıkmışım, ebedi yola.
Sırra erdim ey vah! Ben! Değilmişim ben.

17.9.2012