Karanlığın göğsüne saplanmış bir sis,
Sisin yüreğinde ince telli ışık,
Sonsuzluk içinde şehir; ne korkunç his…
Gece, gölgenin zifirine alışık…
Zifir ki, şehri yine sise buladı;
Gönlüm yarasını zehirle suladı,
Beni kör kuyularda merdivensiz bıraktın,
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Devamını Oku
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta