Karanlığın göğsüne saplanmış bir sis,
Sisin yüreğinde ince telli ışık,
Sonsuzluk içinde şehir; ne korkunç his…
Gece, gölgenin zifirine alışık…
Zifir ki, şehri yine sise buladı;
Gönlüm yarasını zehirle suladı,
Yolumun bir ucunu sus pusuladı;
Karanlık, önümde günahla karışık…
Aşığım siyaha… Günahsız zihniyet,
Girift ışıklar nazarıma eziyet,
Gözlerimin önünde katıksız kasvet;
Cansız duvarlarda üst üste sarmaşık…
Kapıldım maceraya, götürdü beni,
Kasvetli karanlık, gece serüveni,
Doğdum, ağladım giydirdiler kefeni;
Yaşam-ölüm arası sınır, karmaşık…
Müjde verildi, kabul edildi dua,
Oturdum cehennem narından koltuğa,
Hasretim ben rayiha yüklü soluğa;
Aydınlık gözler, sisli geceye âşık…
(29 Ocak 2014)
Kayıt Tarihi : 6.5.2021 02:35:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!