Sır Şiiri - Harun Yöndem

Onlar destanlar çağından geldiler çocuğum!
Çelik, tunç, ışık
Bürünüp ete, kemiğe
Dur dedi, kara talihe.

Yurt ve şeref uğrunda
Vuruştular erdem için, aşk için.
Yırttılar küflenmiş urbaları,
Sıyırdılar kınından kılıçları.

Yeniden yeşeriverdi toprak,
Başağa durdu tohumlar.
Ölüm öptü alınlarını tek tek,
Karanlığa eğilmedi kalanlar.

Onlar eski zamanlardan geldiler çocuğum!
Nöbetler tuttular başucumuzda.
Koşmaktan yazamadılar romanlarını,
Güneş doğdu yeniden ufkumuzda.

Sonra uçup gittiler aramızdan
Tek yürek sarmalayıp bizleri.
Şimdi nerededirler, bilinmez
Şurada, burada; anıları, izleri…