Sır Şiiri - Yahya Harbalioğlu

Her âşık fermanını kendi kanıyla yazar
Ve mutluluğun mezarını tırnaklarıyla kazar

Herkese nasip değil ama aşkın derdini çekmek
Sevginin tohumunu kalbin toprağına ekmek

Aşığın elinde değil zamanı durdurmak
Ömrün saatini sonsuz huzura kurmak

Sahibi bir mi ki viraneyle kalenin
Kaderleri benzemez sevenle sevilenin

Kim ne derse desin sağırlaşır âşıklar
Alevden okyanusa dalar mumdan kayıklar

Hep dert hep bela hep yalnızlık hep hüzün
Yaz baharı istila etmesi gibi sapsarı güzün

Halden bilmeze gönül vermek ne gaflet
Emanet etmek gibi aç aslana taze et

Bile bile uçurum tırmanmak gerçek aşığın işi
Her adımında dikleşen yokuşunun yok inişi

Kan ve gözyaşıdır hep aşığın mürekkebi
Garibandır sınıfı gurbettir hep mektebi

Öğrendikçe aşkı uzaklaşır ondan daima
Fikrinde kör gönlünün özlediği sima

Kanıyla yazmıştır ama sevdanın fermanını
Sevgilinin taş kalbine bağlamıştır dermanını

Yüreklerin dibindeki sevdayı kim ne eder
Kimsenin bilmediği derinliklerdedir keder

Aşk uğruna dökülen gözyaşı nehir olur
Olur da akıp gider okyanusu bulur

Âşıkların sırrıdır sevda sevmeyen bilmez onu
İmkânsızlıktır başı sonsuz hüzündür sonu

Her âşık fermanını kendi kanıyla yazar
Ve mutluluğun mezarını tırnaklarıyla kazar