Sır Şiiri - Orhan Samih Güllük

gözlerinde gözlerim yandığında yüreğim
sessizliğinde sesim umutsuzluğun kahır
sen kaderin oğlu sen güneşin batışı
yanlızlığın arkadaşı satırlarımdaki sır...

*** *** ***

unutulduğun an bile umudunu yitirmedin
yüreğimi sana yaktım ben seni hiç bitirmedim
sen sedaların oğlu aşkla yandın cayır cayır
kimdi seni böyle yakan söyle içindeki sır...

*** *** ***

ekmeğine kan akıttın yıllarına keder ektin
vurulupta düştüğünde öfkelenip köpürmedin
sen acıların oğlu sen yalnızlığın adı
satırların dertle dolu yazılmayanlarsa sır...

*** *** ***

çöküşün bir dağ gibiydi yıkıldı hep hayellerin
seninle gömülüp gitti seninle tüm gerçeklerin
sen toprağın oğlu dostluğun kanayan yanı
canın çıktıda çıkmadı neden içinden o sır