Sır Şiiri - Semra Karabağ

Aklımın arka bahçelerinde büyüttüğüm zambaklar gibi,
Gizledim seni de
Kendimden bile.
Yeni çiçek açmış bir erguvan ağacıydın,
Mor bir efsun gibi duruyordun karşımda.
Aynı anda
Hem düşlediklerim kadar yakın,
Hem beklediklerim kadar uzak.

Gizlice dokunduğum saçlarından
Ellerime sinen kokunu biriktirdim,
Özlemlerimin arasında
Damla damla.
Gökyüzüne küsüp, kendini toprağa gömen
Küçük bulut kadar,
Çaresiz ve gururlu;
Sana dokundukça yanan parmak uçlarımı
Sakladım hayattan.
Yine de,
Aklımın arka bahçelerinde büyüttüğüm zambaklar gibi
Büyüttüm seni de,
Senden gizli.
Bilmesen de,
Anlıyordun zaman zaman
Zambakların kokusundan.