Önde bir lokomotif,
Hayat yükünü taşır,
Bilinmezki kimler var,
Nereye kadar bu sır?
Ihlayıp,poflayarak,
Arada bir durarak,
Çıkar dik yokuşları
Kimbilir,ki kaç asır
Ne taşıyor bu vagon?
Sırrına eremedik,
Kimimiz yaya kaldık,
Kimimiz çağ atladık...
Devam eder bu öykü,
Söylenecek o türkü,
Sonu nereye varır?
Gaibi kim bilir ki...
Aşar dağ ovaları,
Bir şehre vasıl olur.
Sabretmekten kişide,
Çok haller hasıl olur...
Fasılasız duraksız
Varmak ister menzile,
Bunlardan feyiz alır,
Kurt kuş karınca bile...
Önünde binbir tuzak,
Karlı dağlar aşarak,
Ne ikliml ki kurak,
Geçip gider yakarak...
Taşınmaz oldu bu yük,
Hem vebali çok büyük,
Yanardağ gibi hayat,
Kaynar durur,kötülük
22/Nisan/2009/Çarşamba/Ankara
Yüksel Nimet ApelKayıt Tarihi : 22.4.2009 09:26:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu ezber dörtlüklerim, devam edip gidecek; bakalım nereye kadar?
Hem vebali çok büyük,
Yanardağ gibi hayat,
Kaynar durur,kötülük
kocaman alkışlar...
Kutluyorum sayın Apel ...
TÜM YORUMLAR (5)