Sır Şiiri - Arzu Aslı Karayel

En büyük sırrımdın, sen bile bilmezdin.
Hayat avuçlarından nefes almaktı.
Var oluş kaynağımdın.
Her sabah güneşin doğuşuyla dudaklarıma kattığın gülümseyiştin.
Ama sen bilmezdin.
Sana iki – sıfır yenik yaşantımın içinde bir mucizeydin.
Ürkek kalbimin kanat çırpışlarıydın.
Ne kadar tutunmaya çalışsam da yaşama,
Umutsuzluğun karanlık basamaklarıydın.
Kimse bilmezdi; ölümle eşdeğerdi yokluğun.
Öyle titreticiydi soğukluğun.
Ve yine kimse bilmezdi:
Seninle başlamıştım.
Sensizliğinle yok oldum.
Ölüyorum…