Yürüdüğüm yer bir hüzün sokağı
Mahçubum bu sokağın örtüsüne
Kaldırımlar körleşmiş ve kararmış
Damla değmemiş ki kenar süsüne
Bu sokakta kimsesiz camsız bir ev
Duyulmaz ki yağmurdan şıpıltılar
Gelen sessizlik sadece üç ayak
Sokaktakiler zaten çok ihtiyar
Sokak dönüşü iki büklüm köşkün
Bahçesinde kök salan ağaç zakkum
Köşede yanan ışık,camsız evden
İbrahimi duruş sokakta mahkum
Fikir işçileri geçermi yoldan
Yoksa yalvarmak mı lazım ahsenem
Karşı konulmaz küflü düşünceler
Bu faruk'ta yeşermez mi muhterem
Kayıt Tarihi : 9.4.2007 17:51:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
İzmirin gümüşpala tarafında bir ara kalmıştım dört sene kadar.Daha sonra hiç gitmemiştim o taraflara.Ama daha sonra gittiğimde mahalleye yalnızlığı benmi çektim yoksa sokak mı yalnız kalmıştı bilemiyorum.öyle bir ilham geldi bende fırsat bu dedim ve yazdım.iyi olmuşmu bari?
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!