Sipil Dağı Sisliydi Şiiri - Ercan Kurban

Ocak 2005

Saçlarına ak düşmüş, başı dumanlı,
Bilmem ki kaç yıldan beri böyle hüzünlü, gamlı,
Sis kaplamış baştanbaşa her yanını…
Bakıyor yukardan şehzadeler şehri Manisa’ya.

Bu bakışta hüzün var, acıma var,
Gözyaşı var, sızı var, inleme var, hicran var.

Sipil’in etekleri tutuşmuş yanıyor.
Kurban Bayramı’nda yüreklere kan damlıyor.
Dağdan esen rüzgâr,
Yalayıp geçiyor çehreleri
Beyaza dönmüş geridekilerin tenleri…
Gözlerde manalı bakışlar var,
Kadere teslim olmuş insanlar,
Dillerinde dua, kalplerinde hüzünle
Gönderiyorlar en sadık dostlarını,
Ebedî âlemin sırlarla dolu kapısına
Bakıyorlar son kez onun tahtadan arabasına…

Kurban verilmiş bir serviyi
Eteğindeki mezara gömecekler diye…
Ateş sarmış her yanını Sipil’in.
İçin için yanıyor, âh edip kavruluyor.

Ne kadar hüzünlense, ne kadar âh etse de nafile
Her canlı elbet bir gün görecek o görevli meleği
Tadacak ölüm acısını, giyecek yakasız gömleği
En sonunda girecek kara toprağın bağrına
Hesap verecek,her şeyi yoktan var eden Allah’ına..

Herkesin gözleri buğulu, nemli
İçimizde birileri var ki
Onlar herkesten daha elemli,
O da ebediyete yürüyen şehidinin anası
Bir köşede içli içli ağlayan yaşlı babası
Nutku tutulup sessizliğe gömülmüş dertli kocası
Boynu bükük kalmış masum yavrusu,
Yakıyor yürekleri bu hüzünlü manzara
Açmış sevenlerinin kalbinde derin bir yara
Herkesin gözleri Ceyhun,
Boyunları bükük kalpleri mahzun.

Biz ne kadar yansak yıkılsak da boşuna,
İsyan edip ağlamak gitmez yaratanın hoşuna.
Bize düşen mü’mince: “Amenna ve saddaknâ” demek,
Ölenin arkasından her zaman dua göndermek.
Her şeyin O’nun tasarrufunda olduğunu bilip:
“Ya Râb Sen her şeyi en iyi bilensin,
Ve her şeyi görüp gözetensin.
Bu mü’mîne kardeşimizi salihâ kullarından eyle,
Buluştur onu cennette sevenleriyle.
Kabrini cennet bahçelerinden bir bahçe yap,
Mağfiret göster ne olur, etme kardeşimize azap.
Dostlarına sabır ver, günahlarını affet,
Onlara da her iki cihanda çektirme eziyet.”
Duasını düşürmemeliyiz dilden,
Bekâya giden kardeşimize dua dua yakarmalıyız
Taa gönülden…