Şimdi o masalda
Uzun burunlu kuklalar var tahta
Bir oysa
İmrenirdik hiç büyümeyen çocuğa...
Gece Mery én penceresindeki haşarat mahkukat değildi bildiğimiz
Üç kurdun üfleyip püfleyip yıktığı dilimiz...
En çokta beyaz bir tavşanı sevdim
Ardından yürüdüğümüz...
Benim beyaz tavşanım sendin
Senle, ben bu ilme erdim...
Ölüm girinceye kadar aramıza...
'Birçoğumuz sadece ölür'
Ardında bir tatlı kelam bırakarak...
'Birçoğumuz sadece doğar'
Bu kelamlardan habersiz yaşayarak...
Kayıt Tarihi : 11.5.2006 14:00:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!