Sinyal Lambası Şiiri - Ayhan Yavuz Açıkgöz

Bir gün uyanacaksın başın göğe dönük
Göz kırpacaksın yıldızlara,onların sana yaptığı gibi
Sağ tarafına çevirdiğinde yüzünü
Kendini göreceksin rüya misali
Ağlayacaksın
“Ben o muyum,o ben mi” diyeceksin kendi kendine
Sonra yalvaracaksın ona “geri dön” diye
“Geri dön vücudumun sinyal lambası” diyeceksin
Ve o sana korna çalacak
Ardından kökleyip gaza,geçecek üzerinden son hızla
Senin hiç gitmediğin yerlere doğru
Oraya doğru

Tekrar kapatıp gözlerini,seni terk eden sinyal lambanı düşleyeceksin
Ne de güzel günler geçirmiştin onunla
Artık trafiğe de çıkamazsın o olmadan
Yani yaya kaldın artık
Kimsenin bakmadığı bu karanlık sokaklarda,sadece yıldızların göz kırptığı

Sana bir öğüt vereyim mi dostum
Bence sen hiç kalkma yerinden
Otur oturduğun yerde öylece
Onu hiç düşleme bile
O seni terk ettiyse,sen de onu terk et
Aynı; işten atılan bir garibin kendi aklınca istifa ettiği gibi
İstifa et bu işten,sen de

Bir gün uyanacaksın başın göğe dönük
Göz kırpacaksın yıldızlara,onların sana yaptığı gibi
Sağ tarafına çevirdiğinde yüzünü
Kırık bir sinyal lambası göreceksin
Zavallı arabandan kopan
Çevrende şaşkın bir kalabalık yükselecek,
Sonra sesler yükselecek kalabalıktan
Birilerinin henüz çok genç olduğundan bahsedecekler
Hem sana ne bundan
Üzerini örttüklerinde beyaz bir örtüyle
“Oh be,zaten hava da soğuktu” diyeceksin
Sonra başını koyup toprağa,derin bir uykuya dalacaksın
Seni kimsenin rahatsız edemeyeceği
Geriye kalan sinyal lambasının yüzüne vuran ışığının bile

(adana-2002)