Yokedici bir karanlıktır zaman,
İnsanları yalnızlığın çaresizliğine iten.
Acıları yüreğimizde acımasızca patlatıp
Benliğimizi elimizden, avuçlarımızdan alan.
Gözlerimizide gönlümüz gibi yokluğa itip
Bizleri görülmeyene, kaderin ağlarına yollar kimi zaman.
Sesler duyulmaz olur,
Gönüllerde kaybedilenlerin anıları kanar durmamacasına.
Avuçlarımızdan sessizce kayan zaman,
Harcar hayatımızın en güzel anlarını yavaş yavaş.
Yakınlarımızdan kopmanın üzüntüsü kaplar tüm benliği,
Sanki bir daha hiç kavuşmayacakmışcasına.
Sonlarında bile o hoş ömrümüzün,
Hep hatırlarız o güzel anları, anıları.
Sonra üzüntüsü hakim olur hepsine bir anda,
Ağlarız sonu gelen o eşsiz yazımıza.
Kayıt Tarihi : 29.3.2002 23:00:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!