Sinsi bir bıçak darbesi gibidir yalnızlık

sinsi bir bıçak darbesi gibidir yalnızlık,
en umulmaz anlarda çıkar karşına,
hüzünlenirsin dalda kalmış tek yaprağa...

yıldızsız bir gece gibidir yalnızlık,
ay ışığının tesellisi de yetmez artık,
gömülmek istersin gökyüzünün karasına...

ümitleri tükenmiş bir evsizdir şimdi yalnızlık,
kin besler bacalardan tüten dumana,
göz pınarlarında donup kalan damlalara...

bir daha sarılamayacağını söyler yalnızlık,
sana artık uzanmayan kollara...

terketmeyi bilmez soysuz yalnızlık,
ayrılıkların ardından sarar kalpleri,
bilir yürek öğrenir de kederi,
yalnızlık kalır yalnızca bu aşktan geri...